Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 23 lipca 2016 r. zmarła prof. dr hab. Alina Dobrzańska, emerytowany nauczyciel akademicki Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Profesor Alina Dobrzańska była wieloletnim nauczycielem akademickim, twórcą pionierskiego programu kształcenia na kierunku Dietetyka, inicjatorką wprowadzenia studiów z tego zakresu. Przez wiele lat kierowała Katedrą Dietetyki oraz Zakładem Dietetyki. Była autorką wielu oryginalnych publikacji o zasięgu międzynarodowym i wychowawcą licznych pokoleń specjalistów z zakresu żywienia człowieka oraz dietetyki.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 29 lipca 2016 roku o godz.13.00 w Domu Pogrzebowym na Powązkach Wojskowych.
Wspomnienie o Profesor Alinie Dobrzańskiej
Prof. dr hab. med. Alina Dobrzańska urodziła się 2 marca 1927 roku we Lwowie. Studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie rozpoczęła w 1944 roku. W 1950 roku uzyskała tytuł lekarza medycyny i rozpoczęła praktykę jako lekarz pediatra. Stopień naukowy doktora nauk medycznych uzyskała również w UMSC w Lublinie, a promotorem jej doktoratu był Prof. dr hab. med. Stanisław Grzycki. W kolejnych latach podjęła pracę w Instytucie Pediatrii w Lublinie pod kierownictwem Prof. dr hab. med. Antoniego Gembali, gdzie się habilitowała. W czasie prac w Instytucie otrzymała stypendium naukowe w Paryżu u Prof. Jérôme Lejeune, światowej sławy genetyka, odkrywcy etiologii zespołu Downa, gdzie uczestniczyła w pracach prowadzonych przez jego zespół. Po powrocie do Lublina organizowała pracownię genetyki medycznej. W 1969 roku przeniosła się do Warszawy wraz z mężem Prof. dr hab. Bohdanem Dobrzańskim, który został powołany na stanowisko zastępcy sekretarza generalnego PAN oraz objął stanowisko kierownika Katedry Gleboznawstwa SGGW. W stolicy Prof. A. Dobrzańska podjęła pracę jako Kierownik Zakładu Rozwoju Dzieci i Młodzieży w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie. Rozpoczęła się też wtedy Jej współpraca z SGGW, między innymi z Prof. dr hab. E. Pijanowskim. W latach 1971-1973 prowadziła studia podyplomowe w zakresie żywienia człowieka dla kierowników ośrodków postępu rolniczego, kół gospodyń wiejskich oraz kwatermistrzów wojska polskiego. W roku 1976, wraz z prof. dr hab. T. Jakubczykiem, prof. dr hab. S. Bergerem i prof. dr hab. A. Prończukiem, uczestniczyła w pracach komisji do rozważenia celowości funkcjonowania nowego wydziału w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W roku 1977 wraz z powołaniem Wydziału Żywienia Człowieka i Wiejskiego Gospodarstwa Domowego, Prof. A. Dobrzańska została kierownikiem Zakładu Dietetyki i Propedeutyki Żywienia i organizowała jego pracę oraz opracowywała program kształcenia w zakresie dietetyki. W dniu 1 marca 1994 roku otrzymała tytuł Profesora zwyczajnego. W roku 1995, po rozwiązaniu Instytutu Żywienia Człowieka i utworzeniu w jego miejsce 5 katedr, objęła funkcję Kierownika Katedry Dietetyki w skład, której wchodzą do dziś Zakład Dietetyki (w którym była nadal Kierownikiem) oraz Zakład Fizjologii Żywienia. Funkcję tę pełniła do 1997 roku, w którym przeszła na emeryturę, jednak nadal współpracuje z Zakładem i Wydziałem.
 Inauguracja roku akademickiego 2015/2016 |
Pod jej kierownictwem w Zakładzie Dietetyki prowadzone były między innymi badania dotyczące wpływu zróżnicowanego udziału białka, tłuszczu i węglowodanów w diecie na wzrost i rozwój oraz metabolizm energetyczny zwierząt modelowych, oceny sposobu żywienia i wyżywienia rożnych grup ludności, wpływu poziomu tłuszczu na stopień wykorzystania białka produktów mlecznych, wpływu dietoterapii jako elementu rehabilitacji kompleksowej dzieci i młodzieży z pierwotną, idiopatyczną osteoporozą. Jest autorką lub współautorką licznych prac naukowych, popularno-naukowych i upowszechnieniowych, między innymi monografii naukowej: S. Berger, A. Dobrzańska, B. Kowrygo, E. Monka, M. Maciejewska „Zmiany ilościowe i jakościowe w zakresie wyżywienia ludności Polski w latach 1950-1975” (Roczniki Nauk Rolniczych, PWN Warszawa 1978) wykonanej na zlecenie Komitetu Organizacji Produkcji Rolniczej i Wyżywienia Kraju PAN, czy redaktorem książki „Żywienie niemowląt zdrowych i chorych” (Wydawnictwo SGGW, Warszawa 1999). Przez okres 20 lat pracy na Wydziale, Prof. A. Dobrzańska była promotorką ponad 150 prac dyplomowych, oraz jednej pracy doktorskiej. Za swoją działalność została uhonorowana między innym Złotym Krzyżem Zasługi.
Niezwykle istotny jest wkład Prof. A. Dobrzańskiej w kształcenie w zakresie dietetyki nie tylko na Wydziale Nauko o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji, ale również w Polsce. Wydział był jednym z pierwszych ośrodków akademickich w kraju, w którym zagadnienia dotyczące żywienia osób chorych były omawiane w tak szerokim zakresie. Początkowo skromna oferta dydaktyczna obejmowała przedmioty takie, jak anatomia człowieka oraz podstawy dietetyki i stopniowo się rozszerzała. Już w latach 90. zakres kształcenia dietetycznego obejmował między innymi przedmioty takie jak: dietetyka, żywienie niemowląt i dzieci, dietoprofilaktyka, dietoterapia, preparaty dietetyczne, ochrona zdrowia oraz dietetyczne nachylenie specjalizacyjne. Tym samym, można śmiało stwierdzić, że rozpoczęło się kształcenie w zawodzie dietetyka na poziomie wyższym. Absolwenci Wydziału byli przygotowani do podjęcia pracy jako dietetycy w różnych ośrodkach w Polsce i należą obecnie do czołowych przedstawicieli tego zawodu. Działo się to na długo przed wprowadzeniem standardów kształcenia w zawodzie dietetyka. Zaowocowało to również uruchomieniem na Wydziale (jako jednym z pierwszych w Polsce) nowego kierunku kształcenia „Dietetyka”, oraz publikowaniem przez uczniów Pani Profesor książek oraz bardzo licznych publikacji naukowych i popularno-naukowych w tej dziedzinie.
Warto wspomnieć także o wysokich walorach Pani Profesor jako nauczyciela akademickiego. Potrafiła zachęcać do pracy, dając jednocześnie przykład własną pracowitością. Dbając o rozwój naukowy swoich pracowników, służyła im pomocą i radą, jednocześnie wymagając samodyscypliny i konsekwentnego dążenia do wyznaczonego celu. Studenci, w stosunku do których była bardzo życzliwa, zawsze chętnie uczestniczyli w prowadzonych przez nią zajęciach i wykładach.
W tak krótkim tekście nie można wymienić wszystkich aktywności i osiągnięć Prof. A. Dobrzańskiej. W wielu osobach zaszczepiła fascynację dietetyką. Moje zainteresowanie rozwinęła do tego stopnia, że jeszcze podczas ostatniego roku studiów uczestniczyłem w pracach Zakładu Dietetyki jako wolontariusz, a po ich ukończeniu związałem z nim moje losy. Za wyróżnienie poczytuję sobie również fakt, że wspierała mnie w moich dalszych etapach rozwoju zawodowego.
Dariusz Włodarek
